Daniel Kvammen, skal vi bli enige om at dette intervjuet ikke skal ligne noen av de intervjuene du har gjort til nå?

– Ja, dét syns eg let veldig lovande ut. Eit slikt prospekt er jo relativt oppløftande etter å ha gitt ut plate og gjort utallige intervju der all materia begrenser seg til eit to paragrafers presseskriv. Nedslåande saker etter eit par rundar i ringen. Ein lever liksom i håpet om at nokon skal gjøra det du forespeilar no.

Litt av en oppgave vi har gitt oss selv. Hvor skal vi gå herfra?

– Fremad i alle retninga, inn i galskapen og ut på andre sida. Eg følger deg der du går.

Da sier vi det sånn. Men Ferdigsnakka, er ikke det for forfattere i kombinasjon med musikere, da? Og du er vel ikke forfatter?

– Jo, så blir eg fortalt. Men altså, utan å sette likehetstegn mellom meg og dei andre som har vore involvert i detta prosjektet så vil eg tørre å påstå at tekst er ein veldig sentral del av det eg driv med. Det er klart at som låtskrivar så forholder eg meg til andre rammeverk og virkemiddel enn det forfattera av tekstar i andre format gjør. Men for all del, grunnlaget for det ein driv med er jo skiftande innafor alle greiner av skrivekunsten. Eg vil altså ikkje væra så voldsom at eg sammenligner med meg fullblodsforfattera, men det betyr ikkje at eg ikkje tar det å skrive på alvor. Tvert imot. Det er kanskje derfor er eg er med her? Detta veit du bedre enn meg, det er jo du som spurte.

Blivende forfatter, kanskje?

– Det er klart det ville vore interessant å skrive noko meir omfattande, men ein må jo finne eit prosjekt som kjenns passande. Låtskrivera på ukontrollerte raid gjennom den litterære verden er jo eit minefelt mange har begitt seg utpå utan å komma seg i nærheten av heilskinna gjennom. Eg tenker ein må ha såpass respekt for mangfoldet og kvaliteten som finns der ute, slik at ein ikkje berre plumper ut i noko av overmot. Det er ganske enkelt: Berre fordi ein har blitt fortalt at ein er god til å bake, så betyr ikkje det at ein umiddelbart er ein god kokk. Sjølv om forutsetningane i utgangspunktet ligg der.

Uansett, folk trekker fram de litterære kvalitetene i sangtekstene dine. Hvorfor skriver du så vakkert og om temaer som resonnerer slik i folkesjela, mener du?

– For min del opererar eg etter nokon ganske breie og overordna reglar, som ser ut til å ta meg i riktig retning. Eg prøver å drive med noko som ikkje er bullshit, arrestere meg sjølv når eg skriv ting eg ikkje trur på sjølv. Med andre ord handler det mykje om dedikasjon til materia. Men kvifor folk syns eg skriver vakkert? Kanskje det er så enkelt som at eg alltid har tenkt mykje, enten eg har ville eller ikkje. Me tenker vel alle mykje rart, eg har berre bestemt meg for å drite i dei sosiale konvensjonane som seier at eg ikkje skal prate om dei.

Du graver altså dypt i den allmenne eksistensen. Hvordan ser det ut der på dypet?

– Om ein er heilt ærlig med seg sjølv er det jo strengt tatt ganske så mørkt. Eg har lite tru på nyvinning, både spirituelt og moralsk, Så det handler vel mest om korleis ein velger å forholde seg til stillstanden. Skal ein væra som Gandhi eller Nietzsche?

Så det er dét som er spørsmålet. Noe helt annet: Fortell meg om hvilken bok du leste sist og hva du syntes om den? Ikke tenk deg om!

– Eg fekk nylig eit innfall om å lesa Raymond Chandler – The Big Sleep. Verdens største kiosklitterære verk? Veldig enkel lesning, men med eit fargerikt språk og ganske så imponerande billedbruk.

Jeg har skjønt du leter litt etter inspirasjon til nye tekster og sanger om dagen. Hvordan står det til med inspirasjonen og skrivingen akkurat nå? Og hvor leter du?

– Eg har aldri vore meir motivert. No for tida er eg på det stadiet der eg plukker enkeltideer, vinklingar og tekstlinjer fra overalt kor eg kan finne dei. Det er virkelig ikkje viktig kor det er frå så lenge eg føler eg kan veve det inn i min egen litterære verden. Om det er frå eit anerkjent litterært verk eller ein plakat for yoga og pilates, det er liksom eit feitt. Eg noterer det ned og lar det romstere rundt i skallen.

Kaffekverna Kvammen?

– Eg har alltid jobba slik at eg noterer meg utallige små ideer, og så sett eg meg ned og skriver heile tekstar når det kjenns riktig. Det eg ofte opplever då er at mange av dei enkeltståande ideene får nytt liv i ein større heilhet. Med andre ord ein veldig organisk, men tidkrevande måte å jobbe på. Imidlertid har eg veldig trua på at detta dyrker eit større mangfold i tekstane mine.

Så du både stjeler og venter på inspirasjon fra oven, du? Eventuelt dypet.

– Det er veldig forskjellig. Innimellom kan eg skrive av ei linje direkte frå noko eg likar, andre gonger omformulerar eg andres tankar, mens det skjer like ofte at linjer kjem ut av det blå. For min del er det viktigaste å ikkje skape forutinntatte meiningar om korleis idear skal oppstå og korleis eg skal skrive. Det trur eg berre er begrensande. Det viktigaste for meg i ein kreativ prosess er å ha ein smidig skalle.

Da vi spilte inn denne teksten, var det lenge før plata di var spilt inn og utgitt til fantastiske omtaler. Nå er jo «Augu» en sang, så hva er denne Ferdigsnakka-singelen? En litterær remiks?

– Kva ein skal kalle det er ikkje lett å si, men det som er veldig klart er at teksten står mykje tydligare fram her. Noko eg syns er utrulig fint, då detta er nokon verselinjer eg er veldig glad i. På plata mi blei låta spelt inn med eit veldig luftig Daniel Lanois-inspirert arrangement, noko som også førte til at melodien, og dermed også orda, blei innvevd i ein meir flytande heilhet. På Ferdigsnakka-singelen blei vokalen spelt inn først, uavhengig av musikken og følger derfor ikkje nokon strenge melodiske rammer.

Den er kort, men jeg liker den. Marius Drogsås Hagen har gjort et skikkelig fint stykke musikalsk arbeid. Burde kanskje bli 100 % musikk-samarbeid også dette?

– Ja, heilt einig. Eg har veldig stor respekt for Marius. Han tilnærmar seg musikken på ein heilt anna måte enn det eg gjør, noko eg syns er veldig spennande. Skal ikkje sjå bort ifrå at det kunne vore interessant å gjøra noko meir med han. Det er ikkje første gong tanken har slått meg.

Tiden vil vise. Eller vil tiden vente?

– Eg trur eg er ein av dei eg kjenner med mest ambivalent forhold til tidsbegrep. Ikkje spør meg om slikt, det gjør meg urolig.

fra: Marius D. Hagen
dato: 27. juli 2014 kl. 23.30
emne: Daniel K
Her er førsteutkastet som ikke er et førsteutkast.

 

fra: Marius D. Hagen
dato: 28. juli 2014 kl. 13.33
emne: Re: Daniel K
Fett! Jeg skal jobbe litt med vokalen. Lyden var litt så som så på opptaket, men det fikser jeg.

Dritbra tilbakemeldinger:)

Er rytmikken til Daniel cool nå? Jeg har klipp opp opptaket og plassert det slik som jeg tenkte det burde vaere.

 

fra: Marius D. Hagen
dato: 28. juli 2014 kl. 14.26
emne: Re: Daniel K
Kult. Jeg Skal få en kompis til å gå over vokalen, jeg.

I fremtiden tror jeg det er viktig at det er tatt opp med en bra mikrofon og at teknikker ikke komprimerer opptaket for hardt.
Komprimeringen kan kanskje musikkmekkerne ta seg av i etterkant.

🙂

 

fra: Marius D. Hagen
dato: 14. oktober 2014 kl. 10.23
emne: Re: Daniel Master
Kult! 🙂

Jeg har fått den litt på avstand nå og synes den funker ganske bra.
Ble liksom en liten låt av det, ikke bare sånn ambient-tåke i bakgrunnen.

 

Martmar